Κοσμική Αναπνοή

Ό,τι αναπνέω γίνομαι, είναι μέρος του σώματός μου, και ό,τι εκπνέω γίνεται μέρος του δικού σου σώματος.

Με τη βαθιά εκπνοή ξεφορτώνομαι ό,τι δεν βγάζει νόημα σήμερα, και δημιουργώ χώρο για την επόμενη εισπνοή. Την αφήνω να ρέει χωρίς πρόθεση, χωρίς έλεγχο, απλά παρατηρώ τις λεπτομέρειες της αιωνιότητας που περιέρχονται στην παρούσα στιγμή.

Εκπνέω αργά και προετοιμάζω το σώμα μου να νιώσει την απουσία του αέρα. Το μυαλό μου φωνάζει, η καρδιά χτυπά.

Διατάσσοντας τους πνεύμονες, επιτρέπω στον αέρα να εισβάλλει αργά στα στρώματα της ύπαρξής μου. Αναγνωρίζω την σύνδεση με το απόλυτο, για ένα κλάσμα δευτερολέπτου γίνομαι ένα με το Σύμπαν, με την κοσμική αναπνοή.

Γίνομαι αισθητός/ή, η ύπαρξή μου φωνάζει. Ο αέρας που μετακινείται μέσα μου χαράζει νέα μονοπάτια, ανεξερεύνητα , αισθάνομαι ασφαλής.

Παραδίνομαι, είμαι στα χέρια της.

Με οδηγεί.