ΡΟΗ

Για να εξηγήσουμε την διαδικασία της ροής, θα πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα πως οι σκέψεις μας σχετίζονται με το πεπρωμένο μας.

Είναι οι σκέψεις που μας κρατούν μακριά από την παρούσα στιγμή, εκεί που όλα ευθυγραμμίζονται, όπου όλα είναι εύκολα και αβίαστα, όλα έρχονται φυσικά χωρίς προσπάθεια, εκεί που δεν εκβιάζουμε, ούτε ελέγχουμε τα αποτελέσματα.

Ποια είναι όμως η διαδικασία που μας οδηγεί εκεί;

Τι μας εμποδίζει να βιώσουμε τη παρούσα στιγμή;

Εάν πιστεύουμε ότι οι σκέψεις σχετίζονται με το πεπρωμένο μας, και το 90% των σκέψεων μας συνειδητά ή υποσυνείδητα, είναι οι ίδιες σκέψεις που κάναμε χθες , εάν σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο είναι λογικό να μένει ίδια η ζωή μας.

Από κβαντικής πλευράς κάθε σκέψη που κάνουμε, όχι μόνο παράγει μια χημική ουσία, που δίνει σήμα στο σώμα να νιώσει κάτι συγκεκριμένο, αλλά παράγει και μια συχνότητα. Κι αυτή η συχνότητα, μεταφέρει πληροφορίες.

Όσο πιο συντονισμένη, συνεκτική και εξευγενισμένη είναι η σκέψη στη παρούσα στιγμή, τόσο καλύτερα μπορεί να μεταφέρει ένα μήνυμα ή μια πληροφορία. Αλλά καθαρά από την πλευρά της κλασικής φυσικής εφόσον ζούμε σε μια τρισδιάστατη πραγματικότητα εάν κάνουμε τις ίδιες σκέψεις, θα μας οδηγήσουν στις ίδιες επιλογές. Εάν κάνουμε τις ίδιες επιλογές, θα βιώνουμε τις ίδιες συμπεριφορές, και αυτές οι συμπεριφορές εντέλει θα γίνουν συνήθειες.

Οι συνήθειες είναι μια σειρά αυτόματων, ασυνείδητων σκέψεων που οδηγούν σε συναισθήματα, που επαναλαμβάνονται τόσο συχνά που δεν χρειάζεται να τα σκεφτούμε πια.

Με άλλα λόγια η συνήθεια είναι κάτι που γίνεται κατ’ επανάληψη και το σώμα ξέρει να το κάνει καλύτερα από το ασυνείδητο νου. Υπό αυτή την έννοια γίνεται ασυνείδητα ή υποσυνείδητα. Και αυτή η συμπεριφορά οδηγεί αυτόματα στην ίδια εμπειρία. Και οι ίδιες εμπειρίες που βιώνουμε στη ζωή μας φιλτράρονται από τις αισθήσεις μας. Όταν βιώνουμε κάτι ότι κι αν είναι αυτό, εάν το έχουμε ξανανιώσει, η ίδια χημική ανατροφοδότηση μέσω αυτού που γευόμαστε, αυτού που βλέπουμε, αισθανόμαστε ή ακούμε, γυρνάει στον εγκέφαλο μας και δίνει σήματα σε κάποια κυκλώματα, είτε να αναγνωρίσουν τα καινούργια μοτίβα, εάν πρόκειται για νέα εμπειρία, είτε να πυροδοτήσουν τα ίδια μοτίβα με τον ίδιο τρόπο.

Αυτή η αρχή της ενεργοποίησης, σύνδεσης αρχίζει να προγραμματίζει τον εγκέφαλο, ώστε να αναζητά την ίδια εμπειρία.

Τι παράγει αυτή η εμπειρία;

Την αποζημίωση, το συναίσθημα. Οι ίδιες συμπεριφορές, οδηγούν στις ίδιες εμπειρίες που παράγουν το ίδιο αίσθημα ή συναίσθημα, που μετά κάνει το σώμα να παίρνει τις ίδιες πληροφορίες. Όσο ζούμε βιώνοντας τα ίδια συναισθήματα τείνουμε να προκαλούμε αυτά τα συναισθήματα που μας κάνουν να σκεφτόμαστε με οικείους τρόπους. Και ο κύκλος συνεχίζεται…

Το πρόβλημα είναι ότι όλα μένουν ίδια. Έτσι οι περισσότεροι από εμάς πυροδοτούμε τις ίδιες σκέψεις, κάνοντας τις ίδιες επιλογές, έχοντας την ίδια συμπεριφορά, επαναλαμβάνονται τόσο ίδιες εμπειρίες βιώνοντας τα ίδια συναισθήματα, οδεύουν σε ένα πολύ συγκεκριμένο και προβλέψιμο μέλλον.

Ας πούμε ότι ένα μοτίβο είναι κάτι που κάνουμε κάθε μέρα εδώ και 15 χρόνια. Το σώμα μετά από ένα διάστημα προγραμματίζεται με συγκεκριμένες συμπεριφορές. Μπαίνει στον αυτόματο, κάνει τις ίδιες επιλογές, και τότε το σώμα έχει προγραμματιστεί να είναι νους πλέον, που μας τραβά στο μέλλον βάσει όσων κάναμε στο παρελθόν. Έτσι χάνουμε την ελεύθερη βούληση να δημιουργούμε.

Το σώμα οδεύει σε ένα προβλέψιμο μέλλον, η ευκαιρία για το άγνωστο, τις νέες εμπειρίες, την ροή της στιγμής δεν υπάρχει επειδή το σώμα είναι απασχολημένο με το να περιμένει την επόμενη οικεία εμπειρία.

Επομένως είναι λογικό να ξυπνάμε το πρωί και ολόκληρη η ύπαρξη μας να είναι στο παρελθόν. Το σώμα είναι πολύ υποκειμενικό, και δεν ξέρει την διαφορά ανάμεσα στις πραγματικές εμπειρίες που προκαλούν ένα αίσθημα ή συναίσθημα. Όταν παγώνουμε μια εικόνα στον εγκέφαλο μας και καλούμε μια ανάμνηση, εάν βρισκόμαστε στο παρόν ο εγκέφαλος θα νομίζει ότι βιώνει στο παρελθόν. Εάν αυτό γίνεται επαναλαμβανόμενα, το σώμα, προγραμματίζεται να ζει υποσυνείδητα στο παρελθόν. Επομένως, σε αυτή την κατάσταση της ύπαρξης, στο οικείο παρελθόν πάντα αναμένουμε το προβλέψιμο μέλλον.

Συνεπώς το άγνωστο λογικά υπάρχει μόνο στην αιώνια παρούσα στιγμή. Μια από τις πτυχές της ροής, ένα από τα σημεία που όλα ευθυγραμμίζονται και φαίνεται ότι το σύμπαν λειτουργεί προα όφελος μας, είναι όταν βρισκόμαστε στη παρούσα στιγμή. Οι έρευνες δείχνουν ότι είμαι μια δεξιότητα.

Όσο περισσότερο της εξασκείς τόσο καλύτερος γίνεσαι. Ένας από τους σημαντικούς λόγους που διαλογιζόμαστε είναι να μάθουμε να καταλαβαίνουμε τόσο σκέψεις και τα συναισθήματα, και τη τάση για συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Και όταν πιάνουμε τον εαυτό μας στον διαλογισμό να σκεφτόμαστε κάτι μελλοντικό, που είναι γνωστό και οικείο ..”πόσο θα συνεχιστεί αυτό”; «τι πρέπει να κάνω μετά»; « θα ήθελα μια κούπα καφέ» , όταν κατανοούμε ότι εστιάζουμε την προσοχή και την ενέργεια μας σε ένα γνωστό προβλέψιμο μέλλον αντί να παραδινόμαστε στο διαλογισμό , αντί να λέμε εγώ δεν μπορώ δεν είμαι καλός , επαναφέρουμε την προσοχή μας στην παρούσα στιγμή και αυτό είναι μια νίκη.

Επειδή εκτελούμε κατά βούληση που είναι ανώτερη από αυτά τα προγράμματα, με την ίδια λογική αν έχουμε έντονα συναισθήματα που μας θυμίζουν συγκεκριμένες παρελθοντικές εμπειρίες, όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να είναι ενοχλημένος, εκνευρισμένος ή ανυπόμονα, εξοργισμένος αγχωμένος αντί να σταματήσουμε τον διαλογισμό, πρέπει να μπορούμε να επαναφέρουμε το σώμα στην παρούσα στιγμή και χαμηλώσουμε την ένταση αυτής της συναισθηματικής κατάστασης λέγοντας στο σώμα ότι πλέον δεν είναι ο νους , εμείς είμαστε ο νους κι αυτό είναι μια νίκη.

Και τότε απελευθερώνεται ενέργεια, χρειάζεται κανείς εξάσκηση να μάθει στο σώμα να βρίσκεται στη παρούσα στιγμή, αν εξασκούμαστε καθημερινά, το να είμαστε στη παρούσα στιγμή μας δίνει πρόσβαση σε πληροφορίες και πιθανότητες τότε δεν ζούμε πλέον στο γνώριμο.

Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι ο χρόνος και ο χώρος δεν είναι οι διαστάσεις που ζούμε αλλά ο τρόπος που σκεφτόμαστε. Εάν έχουμε την ικανότητα να είμαστε παρόντες, εάν η προσοχή μας είναι εκεί που βρίσκεται η ενέργεια μας , και βρισκόμαστε πραγματικά στη παρούσα στιγμή υπάρχει η πιθανότητα για το άγνωστο, την ανοιχτόκαρδη παρουσία και ανοίγουμε την πόρτα στην ροή, εκεί που όλα είναι πιθανά.

Απόσπασμα από μια ομιλία του dr. Joe Dispenza.