Να είσαι παρών

Πολλοί από εμάς ξεκινήσαμε ή ξεκινάμε την πρακτική της γιόγκα γιατί θελουμε να ξεφύγουμε από κάτι. Ίσως γιατί θελουμε να νιώσουμε ανακούφιση από κάποιον πόνο, ίσως γιατί θέλουμε να μειώσουμε το άγχος, να αποδράσουμε για λίγο από την καθημερινότητα, να ξεφύγουμε από αυτό που μας στεναχωρεί, μας αναστατώνει.

Και πράγματι αρχικά η πρακτική αυτή μας μαγεύει, μας προσφέρει ανακούφιση, το σώμα αρχίζει και ξυπνά, ο ύπνος αρχίζει και καλυτερεύει, και βλέπουμε όλες αυτές τις θετικές αλλαγές στην διάθεση μας και στην καθημερινότητα μας. Βιώνοντας λοιπόν όλη αυτή την νέα κατάσταση έντονα, αρχίζουμε και εξιδανικεύουμε την πρακτική, αρχίζουμε και δημιουργούμε μια πεποίθηση, μια ιδέα, και βλέπουμε την πρακτική σαν ένα είδος καταφυγίου από την καθημερινότητα μας, τείνει να γίνει ένας μηχανισμός απόδρασης από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μέσα μας.

Κι εκεί ίσως πέφτουμε στην παγίδα.

Είναι η φύση του Νου τέτοια, που γύρω από όλη αυτήν την πεποίθηση χτίζουμε μια ιστορία, μια ψευδαίσθηση ίσως που μας εμποδίζει από το να βιώνουνε το παρόν.

Οι πρακτικές της γιόγκα όμως κάθε άλλο παρά την απόδραση αποσκοπεί. Σκοπός όλων αυτών των τεχνικών είναι να είμαστε παρών σε ότι υπάρχει, όπως υπάρχει, να είμαστε μέσα στο σώμα, στις διάφορες αισθητηριακές εμπειρίες που αναδύονται, δυσάρεστες ή ευχάριστες, στα διαφορά συναισθήματα που ίσως αναδύονται. Όσο δύσκολη και να είναι μια κατάσταση, όσο δυσαρέσκεια και να μας προκαλεί, όσο και να μας εκνευρίζει κάτι, πρέπει να το αποδεχτούμε, να το βιώσουμε να το διαχειριστούμε.

Παλεύουμε με νύχια και με δόντια να αποβάλλουμε κάθε τι που δεν μας αρέσει, δεν μας ταιριάζει. Κάθε αρνητική σκέψη, συναίσθημα, σωματική αίσθηση, που προσπαθείς να κρύψεις, τσιμεντώνει μεσα σου, και σιγά σιγά μεγαλώνει και σε πνιγεί, σε μουδιάζει,σε καλύπτει ολόκληρο, και αρχίζεις να προβάλλεις στους άλλους ότι προσπαθείς να ξεφορτωθείς. Και όλα αυτά που έχεις καταπιέσει, γίνονται τόσο συμπαγή που με τον καιρό είναι αδύνατο να σπάσουν, να μαλακώσουν και θα βγουν στην επιφάνεια.

Αντί να χρησιμοποιούμε την πρακτική σαν μια απόδραση από την πραγματικότητα ας την χρησιμοποιήσουμε να είμαστε παρών. Όταν κάθε κύτταρο του κορμιού είναι παρόν τότε πάλλεται από ζωή. Τότε έχεις απαλλαγεί από κάθε ψευδαίσθηση και κάθε προσμονή. Νιώσε τη δύναμη κάθε στιγμής, την παρουσία σου.

Να την χρησιμοποιήσουμε σαν εργαλείο μελέτης του εαυτού.Να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, και να δούμε από τι θελουμε να ξεφύγουμε;

Τι είναι αυτό που μας κρατά;

Κοιτά μέσα σου, κοιτά ξανά, κοιτά βαθιά. Κι όταν δεις τον εαυτό σου όπως είναι, και όχι όπως θα ήθελες να είναι, ρωτά ξανά και ξανά: τι είναι αυτό που προσπαθείς να αποφύγεις;