ΠΙΣΤΗ

Πολλές φορές όταν ξεκινά κάποιος γιόγκα αναρωτιέται πως αυτή η πρακτική μπορεί να τον αλλάξει σαν άνθρωπο; Πως μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητα του; Πως αυτές οι τεχνικές έχουν άμεση εφαρμογή εκεί έξω;

Αν μάθω δηλαδή να κάνω σωστά μια θέση, πως αυτό μπορεί να με μεταμορφώσει; Πως θα με βοηθήσει να αλλάξω συνήθειες, συμπεριφορά, να καλλιεργήσω ποιότητες νέες, πως θα με βοηθήσει να συνεισφέρω στην συλλογική ευεξία;

Προσωπικά πιστεύω ότι κάποιες απο τις ποιότητες που ίσως θα έπρεπε να καλλιεργήσουμε γενικά στην ζωή μας είναι η πίστη. Η πίστη δυστυχώς είναι μια παρεξηγημένη λέξη. Και αυτό που λείπει απο πολλούς σήμερα είναι το να πιστεύουμε στον εαυτό μας και στις πράξεις μας.

Και κυρίως να μην χάνουμε την πίστη σε εμάς οταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλουμε, γιατί τότε ξεκινά η αμφιβολία, ο φόβος και αρχίζουμε και σκεφτόμαστε μόνο τους εαυτούς μας, και ξεχνάμε ότι ο καθένας μας είναι μέρος του όλου.

Και η πίστη ξεκινά εκεί πάνω στο στρώμα μας. Πρέπει να πιστεύεις, να εμπιστεύεσαι το σώμα σου ότι μπορεί να κινηθεί, να μπει σε διάφορες θέσεις, να βιώσει κάθε σημείο, και η πρακτική αυτή είναι δύσκολη. Από την αρχή θα σε απογοητεύσει, ίσως γιατί δεν θα έχεις κίνητρο, ίσως γιατί δεν θα είσαι συνεπής, ίσως γιατί θα πονάς και θα θες να σταματήσεις, δεν θα μπορείς να κινηθείς όπως θα ήθελες και στο τέλος τα παράτας, γιατί δεν πιστεύεις σε εσένα.

Και αυτό γίνεται συνεχεία κι εκεί έξω, κινείσαι απο την αβεβαιότητα στην βεβαιότητα, στην πίστη και στην αμφιβολία. Και εκεί ακριβώς πρέπει να επιμείνεις.

Κάθε κίνηση, κάθε θέση, κάθε περιστροφή, κάμψη, έκταση, που κάνεις στο σώμα σου σε οδηγεί κάπου. Χτίζεις πίστη, χτίζεις ενέργεια, αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη, σύνδεση με τον εαυτό σου. Προσπαθείς να φτάσεις κάπου, να βιώσεις, να εμπειραθείς, και τότε θα εχεις ένα σημείο αναφοράς, θα ξέρεις που θέλεις να φτάσεις, σε κάτι πέρα απο εσένα.

Καθέ φορα που πατάς το στρώμα σου, ξέρεις οτι τίποτε δεν θα ειναι ίδιο με χθες. Ότι όλα θα μοιάζουν αλλιώς, θα έχουν αίσθηση διαφορετική και ξανά από την αβεβαιότητα στην βεβαιότητα, από τον πόνο στην ικανοποίηση, από την αυτοπεποίθηση στην νευρικότητα, από την ακινησία στην κίνηση. Και όλα συνεχώς αλλάζουν,αλλά εμείς είμαστε εκεί να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, χωρίς να προσπαθούμε να αποδείξουμε κάτι, να κινηθούμε και να μας νιώσουμε, να μας πιστέψουμε και να μας αγαπήσουμε.

Και κάποια στιγμή βγάζουν όλα νόημα, και το σώμα μας έχει την δύναμη να ακολουθεί, και ο νους να σταματά, και αποδεχόμαστε το κάθε διαφορετικό, και η πράνα ρέει στην καρδιά, και βγαίνουμε εκεί έξω και κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, γιατί πιστεύουμε σε εμάς, και στους άλλους. Γιατί έχουμε την εμπιστοσύνη να κινηθούμε στην ζωή, να ονειρευτούμε και να προσπαθήσουμε να γίνουνε καλύτεροι για εμάς και για τους άλλους!